Magazine Logo

Er zijn 12 resultaten voor:

-
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Colofon

Colofon Creativiteit in knellende omstandigheden Omgaan met knellende omstandigheden in de zorg voor kwetsbare mensen Gerard Lohuis, Louis Polstra & Gert Schout ISBN 90 6665 653 0 NUR 895 Vormgeving Charley Klinkenberg Uitgever Dennis van Santen Voor informatie over overige uitgaven van Uitgeverij SWP: Postbus 257, 1000 AG Amsterdam Telefoon: (020) 330 72 00 Fax: (020) 330 80 40 E-mail: info@mailswp.com Internet: www.swpbook.com

1-1-2004 - Gerard Lohuis, Louis Polstra & Gert Schout
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - De kwelgeesten van professionals: het paternalisme- en geitenwollensokkensyndroom (1)

Sinds Fortuyn kijkt niemand er meer van op als er plotseling een bekend politicus in zijn buurt opduikt. Weg uit de kaasstolp, de achterkamertjes, de onderonsjes, de straat op, naar de mensen toe - dat is het motto. En Wouter Bos wijst de weg. Hij is inmiddels uitgegroeid tot een nationale koffiehuis-stamgast. Ach, kwaad kan het niet, maar of het helpt... nou nee. De dames en heren politici zijn nu ruim een jaar verder en er is alle reden om te concluderen dat ze op een dood spoor terecht dreigen te komen. De turbulentie van 2002 heeft de verkeerde groep professionals in beweging gebracht. Politici kunnen immers aanbellen wat ze willen, luisteren tot ze een ons wegen, in de leefwereld van burgers kunnen ze nauwelijks potten breken. Dat is nu eenmaal het dagelijkse werk van de professionals van de sociale sector: buurtwerkers, corporatiemedewerkers, hulpverleners, opbouwwerkers, welzijnswerkers, medewerkers sociale dienst, politieagenten. Maar de laatste plaats waar je hen treft - een enkele uitzondering daargelaten - is in de huiskamer van een burger. Daar komen ze zelden of nooit; ze werken alleen op afspraak en op kantoor, in hun eigen spreekkamertjes, achter hun beveiligde loketten of afstandelijke balies. Zij zijn zich van geen kwaad bewust. Dat de golf van onvrede iets te maken zou kunnen hebben met de bureaucratische afstandelijkheid van de sociale sector is een gedachte die er helaas bij de meeste professionals en hun managers niet in wil. Dat is op zichzelf begrijpelijk. Want die afstandelijkheid is hen juist door de geschiedenis opgedrongen. Daardoor worstelt de sociale sector in Nederland tot op de dag van vandaag met 'traumatische' collectieve herinneringen, die er voor zorgen dat de leefwereld van burgers verworden is tot een professionele no-go-area.

1-1-2004 - Jos van der Lans
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Goede zorg door de burger

In met name de geestelijke gezondheidszorg werd met het begrip 'vermaatschappelijking' aanvankelijk alleen gedoeld op 'extramuralisering' - het buiten de gestichtsmuren geven van zorg aan mensen die met psychiatrische problematiek te kampen hebben. Zo'n twintig jaar na de introductie van de term is de betekenis van 'vermaatschappelijking' aanzienlijk uitgedijd en is het ook gaan betekenen dat de 'maatschappij', de samenleving, mede verantwoordelijk wordt voor de opvang en begeleiding van mensen met langdurige beperkingen, inclusief psychiatrische patiënten. In deze bijdrage zal eerst een overzicht worden gegeven van de ontwikkeling die het begrip 'vermaatschappelijking' heeft doorgemaakt; daarbij zal vooral worden ingegaan op de invulling die er in het regeringsbeleid aan wordt gegeven. Vervolgens zal worden beschreven op welke opvattingen over de zorgbereidheid van de samenleving deze interpretatie van het vermaatschappelijkingproces gebaseerd is en zal aan de hand van de uitkomsten van divers onderzoek worden getoetst of deze opvattingen terecht zijn. Het hoofdstuk wordt afgesloten met een pleidooi voor het herstel of behoud van de keuzevrijheid van de burger om wel of niet zelf zorg te verlenen of deze over te dragen aan de professional.

1-1-2004 - Rick Kwekkeboom
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Inhoudsopgave

Inhoudsopgave

1-1-2004 -
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Inleiding

De vooraankondiging en de folder van het congres 'Creativiteit in knellende omstandigheden' beginnen met de volgende twee zinnen: 'Knellende omstandigheden zijn het werkterrein van de zorg. "Zonder zorgen geen zorg", dat is de realiteit.' De strekking van deze zinnen vind je terug in alle gaten en hoeken van de samenleving. We hebben te weinig. Te weinig van alles: tijd, personeel, liefde, vrijheid, verantwoordelijkheid, werk, vrije tijd, geld, solidariteit, voorzieningen, zorg, regels, waarden en normen, aandacht voor elkaar, pensioengelden, betrokkenheid enzovoorts. Het te weinig van alles, oftewel schaarste lijkt ons hele leven te bepalen. Driehonderdduizend mensen stonden in oktober 2004 op het Museumplein te demonstreren tegen de bezuinigingsmaatregelen van het kabinet Balkenende. Misschien krijgen we in 2005 zelfs een volksreferendum over deze maatregelen.

1-1-2004 - Louis Polstra
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Keuzes, vragen en een psychische handicap

CHRONISCH Mens wil ik zijn! Geen ding, geen geval en geen ziekte. Ik wil dat je luistert! Ik wil dat je ziet! Maar je klinische blik heeft geen oog voor mijn vragen. Zie je dan niet dat ik wil dat je luistert naar mij, naar de mens die ik ben? Je ziet slechts mijn onmacht, je ziet mijn gebreken, maar aan mijn wezen ga je voorbij. Geduldig, drup voor drup maar dan met eindeloze mokerslagen hamer je mijn falen in mijn hoofd. Tot ik zie wat jij ziet, tot ik denk wat jij denkt, tot ik doe wat jij wilt: Niks

1-1-2004 - Marlieke de Jonge
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Naar een dwangbehandelingswet?

Moet de Wet BOPZ worden gewijzigd? De laatste tijd is een discussie op gang gekomen over de vraag of dwangbehande-ling in de wet moet worden gekoppeld aan dwangopneming (Van Veldhuizen 2004a, 2004b). Ook de Voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) toonde zich daar onlangs op de televisie een voorstander van; Van Veldhuizen heeft namens de NVvP dit standpunt bij het Ronde Tafelgesprek van de Vaste Kamercommissie voor VWS ook aan de politici kenbaar gemaakt. Deze discussie wordt met name vanuit psychiatrische hoek aangezwengeld, en dat is ook wel begrijpelijk omdat juist psychiaters worden geconfronteerd met de tragiek van patiënten die naar hun idee nodeloos lijden en steeds ernstiger ziek worden omdat hun rechten als patiënt voorgaan boven hun psychisch welzijn. 'To rot with your rights on' wordt dat in het Engelse taalgebied wel genoemd. Dit artikel is een bijdrage in deze actuele discussie. Allereerst wordt van de huidige wet op de dwangopneming, de Wet BOPZ, kort in herinnering gebracht welke verbeteringen deze beoogde. Daarna wordt ingegaan op de vraag of iedere met dwang opgenomene al of niet wilsbekwaam moet worden geacht ten aanzien van beslissingen over wenselijkheid of noodzaak van eigen behandeling. Het begrip wilsbekwaamheid wordt besproken omdat het een centrale plaats heeft in gedachten over dwangbehandeling. Daarna komt aan de orde hoe wilsbekwaamheid kan worden vastgesteld en wie dat doen.

1-1-2004 - Jan Pols
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Straatprostituees die niet vragen worden overgeslagen?

Op zoek naar hulpvragen van straatprostituees in Groningen Laagdrempelige hulpverlening bij de tippelzone in Groningen Begin 1998 heeft de gemeente Groningen een tippelzone met afwerkplekken geopend. Het doel was het beperken van overlast voor burgers en het verbeteren van de veiligheid van de straatprostituees. Tevens moest de hulpverlening en medische zorg aan straatprostituees verbeteren. Zowel hulpverleners als beleidsmakers waren van mening dat straatprostituees problemen hadden op meerdere terreinen (Israels, 1995; Polstra, 1998). Deze probleemgebieden zijn onder andere: huisvesting, gezondheid, sociale relaties, financiën, drugsgebruik en het gebruik van andere middelen. Bij de tippelzone werd een huiskamer geopend. Dit StraatProstitutieProject (SPP) wordt uitgevoerd door medewerkers van de Ambulante Verslavingszorg Groningen (AVG). Een huiskamer bij de tippelzone is laagdrempelige opvang waar vrouwen vrijwillig komen en waar ze niet worden verplicht tot hulpverlening, ondanks de problemen die de hulpverleners zien (Plemper, 2000). Deze hulpverlening speelt een grote rol in de zorg voor straatprostituees. De doelstelling is de verslaafde straatprostituees een veilige plek te bieden, waar ze terechtkunnen voor koffie, condooms, spuitomruil, maaltijden en een praatje. De SPP-medewerkers kunnen hulp bieden bij het opstarten van een traject binnen de hulpverlening of bij het aanvragen van een uitkering. Als time-out voorziening kunnen vrouwen terecht in het Intramuraal Motivatie Centrum (IMC), een afdeling voor justitiabele verslaafden van de regionale verslavingszorg (dr. Kuno van Dijk Stichting).

1-1-2004 - Jantien Noorda
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Van woonplek tot huis om in te leven

Onder de rook van de Martinitoren in Groningen staat een groot historisch pand van Stichting Huis voor thuis- en daklozen: het Ommelanderhuis. Ooit kwamen hier de traditionele zwervers, maar de tijdsgeest heeft ook hier gezorgd dat de populatie is gewijzigd. De traditionele zwerver lijkt nauwelijks meer te bestaan en een gemêleerd gezelschap van dak- en thuislozen is er voor in de plaats gekomen. Een groep die bestaat uit mensen met verslavingsproblemen, met psychiatrische problemen en mensen die de maatschappelijke druk (tijdelijk) niet aankunnen en gemarginaliseerd zijn geraakt. Vaak zijn de problemen dermate complex en verweven dat ze als het ware in een kluwen verzeild zijn geraakt en er geen andere uitweg meer mogelijk lijkt dan te gaan zwerven. Bons en Janssen (2004) spreken over een vorm 'van radicaal verweer door de betrokkenen die de confrontatie mijden en niet meer weten hoe ze met de problemen moeten omgaan'. Zij stellen dat er sprake is van 'een controlesamenleving waarin de normalisering geïntensiveerd wordt'. Wie niet mee kan doen of niet voldoet aan de norm, krijgt opdracht van overheidswege (GAK, Sociale Dienst) om te voldoen aan bepaalde eisen. Zo niet, dan dreigt uitsluiting. Er is allerlei regelgeving opgesteld om mensen te laten (re)integreren maar de meeste regelgeving gaat uit van een vorm van eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid, die de groep dak- en thuislozen (tijdelijk) ontbeert. Dak- en thuislozen lijken mensen te zijn die niet mee kunnen in deze economisch bepaalde ratrace en als uitweg dan maar noodgedwongen het pad van het zwerven inslaan. In het Ommelanderhuis woont een groep die voorheen deels in het psychiatrisch ziekenhuis was te vinden. Mensen met langdurige psychiatrische problemen die voorheen woonden op het terrein van het psychiatrisch ziekenhuis, hebben hier hun onderdak gevonden. Het Ommelanderhuis heeft plaats voor 44 bewoners en de criteria om er te mogen wonen zijn even simpel als duidelijk: men moet dakloos zijn en langdurige psychiatrische problemen hebben. Het pension werd zo'n twaalf jaar geleden gestart omdat er een toename was te zien van zwervende mensen met psychiatrische problemen. Het bed-, bad- en broodprincipe was indertijd het uitgangspunt en de medewerkers waren vooral gericht op het bieden van een woonplek waarbij het handhaven van de orde belangrijk was. Men was er gericht op het wonen en de meeste mensen brachten er hun tijd in ledigheid door.

1-1-2004 - Gerard Lohuis
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Wat doen we met alcoholisten?

We werken met hulpweigerende hulpvragers. Schizofrene patiënten die zichzelf opsluiten en mogelijk brandgevaarlijk worden. Drugsgebruikers die overlast veroorzaken. En in dat werk komen we een andere categorie tegen: chronische alcoholisten. Alcoholisten zijn al vele eeuwen onder ons. We weten dat het merendeel van hen nooit enige vorm van hulp zoekt. We weten dat velen van hen een akelige dood sterven: bloedend uit de slokdarm op een EHBO, dood aangetroffen in een verwaarloosd huis, levenslang verdwijnend in een verpleeghuis met hersenbeschadigingen. Maar chronisch verwaarloosde alcoholisten hebben voor de samenleving een groot voordeel: ze veroorzaken maar weinig zichtbare overlast vergeleken met psychotische mensen of drugsgebruikers. Ze verkommeren gewoon, met heel veel verdriet en frustratie bij hun directe omgeving. Soms grijpt justitie in vanwege agressief gedrag of een brandstichting, maar vaak verdwijnt de alcoholist bijna onopgemerkt in het niets. Nu wij, in het hulpverleningsveld, steeds meer 'outreachend' gaan werken komen we ook de alcoholist weer vaker tegen. Soms in de ouderwetse vorm: langzaam verwaarlozend en verkommerend. Maar ook in nieuwe vormen: de oudere drugsgebruiker die op alcohol is overgegaan; de chronische psychiatrische patiënt die zijn heil in de kroeg heeft gezocht. Reden genoeg om nog eens opnieuw naar alcohol te kijken.

1-1-2004 - Els Noorlander
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Zelfwerkzaamheid en maatschappelijk ondernemen

De Maatschappelijke Opvang (MO) heeft jarenlang gefunctioneerd als afvoerputje van de zorg en had ten opzichte van andere zorgsectoren een tweederangs positie. Vijftien jaar geleden ging het om enkele honderden aparte kleinschalige opvangvoorzieningen die niet veel meer aanboden dan Bed-, Bad- en Brood. Er werden geen indicaties gesteld en er was weinig regelgeving. De MO werd vooral gefinancierd door gemeentes, in het kader van een landelijke subsidieregeling voor de opvang van dak- en thuislozen voor de zogenaamde centrumgemeentes. Het was een rustige onopvallende sector in de zorg, met een meer ideële dan professionele instelling van de medewerkers, maar met een grote betrokkenheid van de medewerkers met de doelgroep. Toch leidde deze betrokkenheid binnen de instellingen niet tot een echte dialoog met de klanten, of tot participatie en medezeggenschap binnen de voorzieningen. Met oprichting van de Landelijke Vereniging van Thuislozen (LVT), ontstond pas in het midden van de jaren tachtig de eerste cliëntenorganisatie in de maatschappelijke opvang.

1-1-2004 - Jaap Meeuwsen
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
Placeholder image

Creativiteit in knellende omstandigheden - Zorgvermijding en zorgverlamming

Doktoren vechten harder voor het leven van een jonge vrouw dan dat van een oude man, onderwijzers zijn meer geïnteresseerd in de begaafdste leerling dan in slechte leerlingen, huisvesters prefereren beschaafde gezinnen boven onmaatschappelijke gezinnen, politieagenten zijn minder argwanend tegenover blanken dan tegenover zwarten. Met deze constatering opent Engbersen een artikel over sociale activering (Engbersen, 1996). De ideale klant is oprecht, eerlijk, voert zonder morren de instructies uit. Klanten die aan dit ideaalbeeld voldoen treffen bij de hulpverleningsinstanties hulpverleners aan die zich voor hen tot het uiterste inspannen. Hulpverleners werken graag met mensen die meewerken, die gemotiveerd zijn, die bekwaam zijn. Hulpverleners en dit type cliënt delen dezelfde cultuur en herkennen dit bij elkaar. De groep die Engbersen aanduidt als 'the least, the last, the lost en the latest' vindt daarentegen veel moeilijker zijn weg naar de hulpverlening. De groep die altijd te laat komt, die altijd bij de verkeerde instantie de verkeerde hulpvraag stelt, die het niet lukt om zich coöperatief op te stellen - sterker nog - die aversie oproept of zich misschien zelfs onttrekt aan de hulpverlening, die groep valt gemakkelijk buiten de boot.

1-1-2004 - Gert Schout
Editie 706 - 2004
Participatie
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

WTA

WTA (Het Wetenschappelijk Tijdschrift voor Autisme) is een peerreviewed tijdschrift met als doelstelling het bevorderen van de verspreiding van wetenschappelijk gefundeerde kennis over het spectrum van autismestoornissen in het Nederlands taalgebied. De verbreding van het wetenschappelijk fundament is gericht op de verbetering van de positie van mensen met autisme in de samenleving in de meest brede zin van het woord.

Naar de website.



​

Ouderschapskennis

Ouderschapskennis, voor opvoedondersteuners en ouderbegeleiders, is een tijdschrift voor de studie van ouderschap en ouderschapsproblematiek. De redactie van Ouderschapskennis weet uit ervaring wat de dagelijkse dilemma’s op de werkvloer van ouders, ouderbegeleiders en opvoedondersteuners zijn.

Naar de website



Waardenwerk

Tijdschrift Waardenwerk richt zich op het onderzoeken en ondersteunen van werken aan waarden op drie, onderling samenhangende niveaus: het niveau van de persoonlijke bestaansethiek, het niveau van werk en professioneel handelen en het niveau van organiseren en besturen.

Naar de website



Participatie en Herstel

‘Participatie en Herstel’ is een voortzetting van het Tijdschrift voor Rehabilitatie en Herstel. Het richt zich op ondersteuning van maatschappelijk herstel, sociale inclusie en het tegengaan van maatschappelijke uitsluiting van mensen met een verslaving of met forensische problematiek.


Naar de website