Wat een lerarenopleiding nadrukkelijk onderscheidt van een opleiding tot bijvoorbeeld architect, fysicus of webdesigner, is dat al haar studenten ruime ervaring hebben opgedaan met leraren en onderwijs nog voordat zij een voet gezet hebben binnen de opleiding. Bij aanvang van de studie beschikt iedere student aan een lerarenopleiding, daartoe verplicht door de wet, over minimaal twaalf jaar ervaring binnen het onderwijs. Dit maakt dat iedere student al dan niet bewuste, levensechte beelden bij en ervaringen met het beroep heeft waarin hij of zij zich nu professioneel wil bekwamen. De wisseling van perspectief echter is groot: waar de student van de lerarenopleiding vertrouwd is geraakt met het onderwijs in zijn rol als leerling, leert hij het onderwijs nu ook kennen vanuit het perspectief van de leraar. Precies deze wisseling van perspectief maakt dat een lerarenopleiding tegelijk vertrouwd is en o zo vreemd... De lerarenopleiding zou het zeer goed als haar voornaamste taak kunnen beschouwen deze perspectiefwisseling te ondersteunen. Daarmee zou ze bij uitstek de plaats zijn waar studenten zich gesteund en uitgedaagd voelen in hun transformatie tot leraar. Hoewel er geen lerarenopleiding zal bestaan waar geen aandacht is voor de vorming van de persoonlijke professionaliteit van de aanstaand leraar, moet tegelijkertijd gezegd worden dat menig curriculumonderdeel -bijvoorbeeld rond kennisbases (Meijerink, 2012) - weinig tot geen expliciete aandacht kent voor het zich eigen maken van bestaande kennis door de aanstaand leraar. Hiermee ontstaat het gevaar dat de student de lerarenopleiding als een doel in zichzelf ervaart en menigmaal met een aanstaand leraar uit California verzucht: 'I feel like a lot of these classes are just a hoop I have to go through' (Buchanan, 2016). Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.