'Ik heb de politie nooit nodig, en dan gebeurt me dit, er wordt bij mij ingebroken... Nog helemaal van slag bel ik de politie, en dan gaan jullie me uitleggen wanneer de bureaus open zijn, hoe ik via internet aangifte kan doen... Ik wil dat allemaal niet, ik wil even tegen je aan kunnen zeuren, mij is iets naars overkomen, ik wil dat je er even voor mij bent!’ Hevig geëmotioneerd legt een mevrouw op een 'burgerconsultatie' haarfijn uit hoe de politie de plank volledig misslaat ('mismatcht') met haar 'klantvriendelijke' bedrijfsvoeringsconcepten. Binnen de politie is een oprechte zoektocht naar 'goed politiewerk' gaande. In 2005 verschijnt 'Politie in Ontwikkeling' (Projectgroep Welten, 2005), waarin een visie op de Nederlandse Politie werd uitgewerkt en een aanscherping van de kerntaken werd geformuleerd. Vanuit de politiewet werden de kerntaken 'handhaving', 'opsporing' en 'assistentie burger' uitgewerkt, terwijl 'signaleren en adviseren' werd toegevoegd. Sindsdien is er veel onderzoek en discussie over 'goed politiewerk', hetgeen door de vorming van de Nationale politie nog verder wordt versterkt. Ik heb veel 'goed politiewerk' van dichtbij mogen ervaren. Mijn ervaring is dat voor 'goed politiewerk' iets nodig is dat niet in het rijtje kerntaken staat, maar wel degelijk iedere dag wordt 'beoefend': 'er zijn'. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.