"Zijn gedrag is toch niet normaal? Moet ik dan leuk en gezellig wat met hem gaan doen?" De stiefvader van Jim kijkt me verontwaardigd aan. Ik betrap mijzelf op de gedachte: 'Is het nou zoveel gevraagd om hem in het weekend dat hij thuis is, aandacht te geven en iets samen te doen?' Jim is 14 en doordeweeks, vanwege gedragsproblemen, in een Jeugdzorginstelling. "Hij negeert mij gewoon. Kan niet eens fatsoenlijk antwoord geven en is niet achter zijn computer weg te slaan", oreert stiefvader geïrriteerd verder. Ik krijg het vermoeden dat Jim zijn stiefvader niet accepteert. Jim 's moeder verduidelijkt hoe de gezagsverhoudingen liggen. "Van mij mag Jim 's avonds een tv-programma afkijken, als dat zo uitkomt, maar hij vindt; bedtijd is bedtijd." Ze wijst naar haar partner. "Hij komt dan de kamer binnen en zet, zonder een woord te zeggen, de tv uit. Vind je het gek dat Jim dan boos wordt?" Moeder kijkt mij hulpeloos aan en lijkt op steun van mijn kant te wachten. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.