Deze bijdrage biedt een bescheiden impressie van De Hage, een klein wooncomplex voor de meest kwetsbaren. Het is gelegen aan de rand van psychiatrisch streekcentrum Vijverdal in Maastricht, net buiten de schaduw van het reuzengebouw voor welk de laatste jaren gelukkig zijn geteld. De Hage is het symbool van de haag om een tuin, besloten en toch licht doorzichtig, zoals de begeleiders als het ware een muur vormen achter wie men zich even kan terugtrekken, bij wie men veiligheid verwacht en vindt, waarna men weer durft. Voor de psychiater is De Hage de 'kleine voltooiing van Andernach'. Het volkomen opeengehoopte bestaan van tachtig mannen raakte hart en ziel van toen nog Hilfskrankenpfleger Detlef Petry en hij nam zich voor zijn leven te wijden aan deze mensen, van wie voor ieder van hen het leven niet anders leek te kunnen zijn dan samengedrukt worden op een donkere zaal. Donker omdat elke persoonlijke ruimte ontbrak, donker omdat de mannen slechts gekend werden als groep, als verzameling, wier leven onderworpen was aan een eentonig en streng regime. Dat het ook anders geleefd zou kunnen worden, dat ieder zou kunnen ondervinden er toe te doen, tekent vanaf dan, 1965, het professionele kompas van de (latere) psychiater en zijn team. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.